Vandaag een keer wat anders dan normaal. Normaal bespreek ik elk boek dat ik lees ‘uitgebreid’. Echter, ik heb een tijdje geleden twee boeken gelezen waar ik geen hele boekbespreking over wil en kan schrijven omdat ik er simpelweg niet genoeg over te zeggen heb. Het leek me fijner voor mezelf om ze dan welk kort allebei in één blogpost te bespreken zodat ik toch nog even kwijt kan wat ik ik kwijt wil.  

Ik wil graag beginnen met ‘De gedaanteverwisseling’

In het verhaal staat Gregor Samsa, een verkoper met een vlekkeloze staat van dienst, centraal. Op een dag wordt hij wakker en komt erachter dat hij tijdens de nacht veranderd is in een mansgroot insect. Terwijl zijn familie moeite heeft de gedaanteverwisseling te accepteren, begint hij zichzelf af te vragen waaraan hij dit te danken heeft. Hij vermoedt dat hij ergens schuldig aan is, maar waaraan? Is het zijn moeizame relatie met zijn vader of is hij toch niet de perfecte werknemer?

De gedaanteverwisseling viel me tegen. Misschien omdat ik veel te hogen verwachtingen had nadat ik Kafka’s brief naar zijn vader had gelezen. Ik denk dat zijn dagboeken lezen meer iets voor mij is dan zijn verhalen.  Maar ik ben nog steeds te nieuwsgierig naar zijn verhalen dus ik ben nog wel van plan om nog onder andere ‘Het proces’ van hem te lezen.

Ik vond het idee van dit verhaal heel origineel en was dan ook al lang van plan het boek te lezen. Ik vind het nu, nadat ik het heb gelezen, nog steeds een origineel en goed verhaal. De betekenissen vind ik mooi. De ontwikkelingen van de personages waren goed beschreven. Het verhaal kan op heel veel manier geïnterpreteerd worden en dat vind ik super knap aan dit ver haal. Maar het pakte me niet. Ik vond het saai en had steeds niet echt zin om verder te lezen.

Iets wat me wel pakte waren de beschrijvingen van Kafka, hierdoor had ik geen moeite me dingen voor te stellen, het levensgrootte insect was geweldig goed beschreven. Zijn gevoelens waren ook heel goed beschreven.

Ik wil wel even terugkomen op de brief naar zijn vader. In Kafka’s brief naar zijn vader schrijft hij op een gegeven moment dit:

‘My writing was all about you; all I did there, after all, was to bemoan what I could not bemoan upon yourb reast.’

In de gedaanteverwisseling merkte ik ook zoiets. De hoofdpersonage leek op Kafka zelf (voor zover ik hem heb leren ‘kennen’ in zijn brief) en zijn familieleden leken op zijn eigen familieleden waar hij het in de brief over heeft. Dit was wel een beetje verdrietig en tegelijkertijd mooi om te lezen.

Nu wil ik graag door naar het volgende boek, ‘De blinde uil’:

‘De blinde uil gaat over de diepste, meest macabere krachten van het menselijke bestaan; over een eenling dievertwijfeld ronddoolt in een wereld waar hij geen deel aan weet te nemen; over onze vurigste verlangens en diepste angsten en hoe liefde en dood onlosmakelijk verbonden zijn.

Dit verhaal begon heel sterk. Goede openingszin. De gedachtes van de hoofdpersoon klonken heel interessant en de eerste gebeurtenissen waren super surrealistisch, zelfs een beetje eng. Maar daarna werd het minder, hoewel het nog steeds heel goed was geschreven: de grens tussen nachtmerrie en realiteit was moeilijk te onderscheiden en je krijgt steeds meer een beetje info over wat er nou echt gebeurd is met de hoofdpersonage dat hij leeft zoals hij leeft.

Helaas voelde het al snel als een eentonig verhaal voor mij. Het verhaal ontwikkelde zich steeds en tóch voelde het alsof ik steeds hetzelfde zat te lezen. En toen ik uiteindelijk wist waarom de hoofdpersonage veranderd en zo’n pessimistisch persoon was geworden werd ik eerlijk gezegd een beetje chagrijnig tijdens het lezen. ‘Is dít de reden nou?’ dacht ik. Nu wil ik niet spoileren verder, maar het was in ieder geval dus niet helemaal mijn cup of tea. Het bijpassende einde was dan ook teleurstellend.

Ik vind het jammer dat ik niet eerder ben gestopt met het verhaal. Dit was weer even een reminder voor mezelf dat mijn gevoel wel meestal klopt en dat ik moet stoppen als een boek minder begint te worden.

Dank aan de vertalingen door Gerda Meijerink, Willem van Toorn en Gert J.J. de Vries

Geen categorie