In Islam, Geschiedenis van een wereldgodsdienst geeft Karen Armstrong niet alleen een overzicht van 1500 jaar islamitische geschiedenis, maar verschaft zij de lezer ook tal van feiten en wetenswaardigheden over de hedendaagse islam. Islam verbreedt daarmee onze horizon, en geeft inzicht in tal van actuele kwesties: van de Taliban in Afghanistan tot anti-moslimgevoelens in de Verenigde Staten. In de voor haar zo karakteristiek elegante, weloverwogen en toegankelijke stijl voert Armstrong de lezer mee in haar verhaal, van de zesde-eeuwse profeet Mohammed tot het heden.

Laat ik maar met de deur in huis vallen: ik vond dit boek ontzéttend saai. Ik ben in de ramadan begonnen met lezen en heb het nu pas uitgelezen. Normaal zou ik stoppen als ik een boek zo saai vind maar ik wilde me meer verdiepen in mijn geloof dus ik heb mezelf gedwongen om elke keer een stukje te lezen.

In het boek staan voorin kaarten die bepaalde tijden en gebeurtenissen verduidelijken. Na de kaarten volgt er een voorwoord en vervolgens chronologie. Op een heel beknopte manier  worden hier alle gebeurtenissen op chronologische volgorde verteld. Achterin het boek staan ‘sleutelfiguren in de geschiedenis van de Islam’. Hier worden alle belangrijke personen toegelicht met een korte uitleg. De chronologie samen met de sleutelfiguren was handig te gebruiken als samenvatting.

Hierna begint het boek ‘echt’. Armstrong begint met de geboorte van Mohammed en het ontstaan van de Islam. Deze stukjes vond ik erg interessant om te lezen en alle behalve saai. Maar op een  gegeven moment leest het boek echt als een opeenstapeling van gebeurtenissen en feiten, geschreven op een zeer eentonige manier. Ik betrapte mezelf er vaak op dat ik al een aantal bladzijdes had gelezen zonder dat er wat tot me doordrong. Ik moet ook zeggen dat er niet zoveel is blijven hangen als dat ik zou willen. Bovendien moest ik elke keer wanneer ik weer begon met lezen de chronologische samenvatting voorin het boek opnieuw lezen.

Ik weet niet zeker hoe ze het anders zou moeten doen, het is en blijft een vertelling van de geschiedenis en er staat verder geen overbodige info in dit boek. Ik zou alleen willen dat ze een boeiendere manier van schrijven had.

Een ander minpunt vond ik het feit dat je steeds duidelijk haar mening leest in het boek. Ik vond dit jammer, want hierdoor kreeg ik het gevoel dat alle informatie minder objectief was en ik wilde juist een objectieve geschiedenis lezen. Even als voorbeeld hier een citaat uit een van de de laatste hoofdstukken van het boek:

‘De moslims bewonderen de efficiëntie en de geweldige technologie van het Westen. Zij zijn gefascineerd door de wijze waarop er in het Westen zonder bloedvergieten een ander bewind kan komen. Maar wanneer de moslims naar Westerse samenlevingen kijken, zien zij geen licht, geen hart, geen spiritualiteit’.

Ten eerste zit ze hier overduidelijk haar eigen mening te verkondigen (ook al zegt ze dat dit is hoe moslims denken) en ten tweede kan zij niet zomaar zeggen wat dé moslim denkt over het Westen. Wie zegt dat ik als moslim ‘geen licht, geen hart, geen spiritualiteit’ zie? Ik vond dit echt een zeer apart en storend stukje.

Desondanks moet ik wel zeggen dat ik dit boek een fijne manier vond om op een niet al te uitgebreide wijze de ‘complete’ geschiedenis van de Islam te lezen. De schrijfster is zelf niet moslim, maar het is duidelijk dat ze veel kennis heeft over de Islam en zich goed heeft verdiept voordat ze dit boek heeft geschreven.

Ook corrigeert Armstrong een aantal misverstanden over bepaalde gebeurtenissen, de Islam en de Koran. Dit was fijn en verhelderend. Deze hoofdstukken vond ik eigenlijk het leerzaamst omdat het je een totaal andere kijk krijgt op bepaalde zaken, in een positieve zin.

Al met al ben ik toch blij dat ik dit boek heb gelezen omdat ik er een aantal dingen van heb geleerd. Ik ben van plan om nog een paar boeken te lezen met Islam/Koran als onderwerp en ik hoop dat die me meer bevallen.

Dank aan de vertaling door Shirah Lachmann

Geen categorie