A stunning collection of poems from one of the most revered rap artists in the world, Tupac Shakur. His talent was unbounded, a raw force that commanded attention and respect. His death was tragic – a violent homage to the power of his voice. His legacy is indomitable – remaining vibrant and alive. Here now, are Tupac Shukar’s most honest and intimate thoughts conveyed through the pure art of poetry – a mirror into his enigmatic life and its many contradictions. Written in his own hand at the age of nineteen, they embrace his spirit, his energy and his ultimate message ofrst steps necessary to see his literary importance, as well as have us acknowledg hope. These poems, which Tupac wrote from the heart, will encourage people to take the fie the life struggles of black men. There is no better way to get inside the mind of an artist than to examine his artistic expressions: sharing his sensitivity, insight, revolutionary mind, fears, passions, and sense of humour, Tupac’s stature and recognition as a rapper is clear and unequivocal. ‘The rose that grew from concrete’now also confirms his place amongst the best writers and poets of his generation.

Voordat ik begin over dit gedichtenbundel wil ik nog kort wat over Tupac vertellen voor de lezers die hem misschien niet kennen. Tupac was een Amerikaanse rapper geboren in 1971 en wordt door velen gezien als de beste rapper aller tijden. Tupac begon op 15-jarige leeftijd al met rappen. Op twintigjarige leeftijd kwam zijn eerste album 2Pacalypse Now uit, dat niet echt een succes werd. Zijn tweede album, Strictly for my N.I.G.G.A.Z. werd wél een succes. Zijn nummer ‘keep ya head up’ van dit album is een van mijn favorieten. Andere nummers die ik je zeker aanraadt om te luisteren zijn: Changes (mijn absolute favoriet), Dear mama, Ghetto Gospel en Only God can judge me. Persoonlijk vind ik zijn nummers over racisme en sociale kwesties het beste. Helaas overleed hij al op 25-jarige leeftijd. Op 7 september 1996 werd hij beschoten en na een week in het ziekenhuis te hebben gelegen overleed hij. Tot op heden is het niet bekend wie hem heeft beschoten.

Ik luister Tupac in fases, zoals ik dat altijd eigenlijk heb met muziek. Ik heb nog steeds niet al zijn muziek geluisterd omdat ik steeds terug kom bij hetzelfde en niet altijd in de mood ben om iets nieuws te ontdekken. Kortom, ik heb zelf nog veel van hem te ontdekken. Ondertussen ben ik er ook al een paar jaar achter gekomen dat hij gedichten had geschreven en het stond dan ook heel lang op de planning om dit eindelijk te gaan lezen.

Ik vond dit gedichtenbundel heel erg mooi. Ik hou heel erg van Tupac’s muziek dus eigenlijk zou het ook niet mis kunnen gaan. Ik had zijn meest bekende gedicht ‘the rose that grew from concrete’ die ik hieronder heb getypt al vaak op internet gelezen en die vond ik ook al prachtig. Tupac zelf is ‘the rose that grew from conrete’.

Did you hear about the rose that grew from a crack
in the concrete?
Proving nature’s laws wrong it learned to walk
without having feet
Funny it seems but by keeping it’s dreams
it learned to breath fresh air
Long live the rose that grew from concrete
when no one else even cared!

Tupac heeft deze gedichten geschreven toen hij 19 was, nog voordat hij een beroemde rapper was. Je leest dus de Tupac die nog niet beïnvloedt is door roem en al het negatieve (en misschien positieve) dat roem met zich meebrengt. Dat was een bijzondere ervaring, want ik ‘ken’ zijn stem alleen maar uit de tijd dat hij al beroemd was. Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven, maar ik denk dat het woord ‘onaangetast’ dicht in de buurt komt bij wat ik bedoel. Hij klinkt heel onaangetast. Ook is hij heel gevoelig in zijn gedichten. Wie zijn muziek kent weet dat hij heel gevoelig kan zijn in zijn nummers, maar in dit gedichtenbundel is hij naar mijn idee nóg gevoeliger en dit samen vond ik zo mooi: hij heeft geschreven wat er in zijn hart omging zonder enige filters.

Hoe bijzonder is het dat we nu gewoon kunnen lezen wat de 19-jarige Tupac dacht, voelde en wat hem bezighield toen hij zo jong was door zijn gedichten? Het voelde bijna alsof ik zijn dagboek zat te lezen. Dit effect werd extra versterkt doordat je aan de linker bladzijde zijn handgeschreven gedichten leest. Inclusief alle doorgestreepte woorden, kleine tekeningetjes en een ‘2’ en ‘4’ i.p.v. ‘to’ and ‘for’. Ik weet niet of dit vaker zo is bij gedichtenbundels want ik heb zelf nog niet zo veel gelezen maar ik vond het in ieder geval heel uniek. Gelukkig staan de gedichten op de rechterbladzijde met gewone letters, dit vind ik zelf persoonlijk fijner lezen.

Tijdens het lezen ontdekte ik veel overeenkomsten met zijn latere muziek en dat was ook leuk. Zijn gedichten over zijn moeder hoor je terug in zijn nummer ‘Dear mama’ en zijn gedichten over het leven van een donkere persoon in Amerika hoor je weer terug in zijn meest bekende nummer ‘Changes’ en veel andere nummers.

De liefdesgedichten vond ik nou wel wat minder. Ik vond ze eigenlijk eerlijk gezegd gewoon slecht en ‘kinderachtig’ en ik zou zijn boek absoluut niet lezen als het alleen maar bestond uit liefdesgedichten. Sommige waren wel lief, maar verder was het niet zo mijn ding.

Hij had op zo’n jonge leeftijd al veel meegemaakt en een aantal van die dingen lees je dan ook terug in zijn gedichten. Ook lees je ook dingen over zijn ouders, familie en vrienden die helaas ook veel nare dingen hebben meegemaakt. Het mooiere eraan vond ik dat hij ondanks al die gebeurtenissen niet verbitterd was, maar juist gemotiveerd en sterk zoals je ook hoort in zijn muziek. Door zijn gedichten lees je ook hoeveel levenservaring hij al had op zo’n leeftijd. Ook weet Tupac al precies wat zijn droom is en dat hij er alles aan gaat doen om die te bereiken. Ik vind het echt hartverwarmend dat hij dat heeft mogen waarmaken. En hartverscheurend dat hij zo jong is gestorven.

De diversiteit in zijn gedichten vind ik heel leuk. Hij heeft ‘algemene’ gedichten over bijvoorbeeld racisme en discriminatie, drugs en liefde. Maar hij heeft ook gedichten geschreven die hij speciaal uitdraagt naar personen. Zo heeft hij er eentje over Marilyn Monroe, Vincent van Gogh, en Nelson Mandela. En hij heeft ook gedichten die hij speciaal uitdraagt naar zijn moeder, een beste vriend, zijn exen, vrienden van zijn ouders en zijn eigen hart.

Een paar gedichten wil ik met jullie delen. Onderstaande gedichten vond ik persoonlijk het mooist, of beter gezegd, deze gedichten raakten me het meest (en daar gaat het toch om?). Bij het eerste gedicht moest ik wel even opzoeken wie alle personen zijn die worden genoemd maar ik vond het al prachtig toen ik het voor het eerst las dus op zich is het opzoeken niet per se nodig. De boodschap komt in ieder geval over.
Liberty needs glasses:

Excuse me but Lady Liberty needs glasses
And so does Mrs. Justice by her side
Botht the broads are blind as bats
Stumbling through the system
Justisce bumped into Mutulu and
Tripping on Geronimo Pratt
But stepped right over Oliver
And his crooked partner Ronnie
Justisce stubbed her Big Toe on Mandela
And liberty was misquoted by the Indians
slavery was a learning phase
Forgotten without a verdict
while Justice is on a rampage
For endangered surviving Black males
I mean really if anyone really valued life
and cared about het masses
They’d take ‘em both to Pen Optical
and get two pairs of glasses.

Het volgende gedicht heet ‘Untitled’:

‘Please wake me when I’m free
I cannot bear captivity
where my culture I’m told holds no significance
I’ll wither and die in ignorance
But my inner eye can see a race
who reigned as kings in another place
the green of trees were rich and full
and every man spoke beautiful
men and women together as equals
War was gone because all was peaceful
But now like nightmare i wake to see
That i live like a prisoner of poverty
Please wake me when I’m free
I cannot bear captivity
For I would rather be stricken blind
than to live without expression of mind

En als laatste het gedicht over van Gogh:

Starry Night – Dedicated in Memory of Vincent van Gogh

A creative heart, obsessed with satisfying
This dormant and uncaring society
you have given them the stars at night
and you have given them Beautiful Bouquets of Sunflowers
But for you there is only contempt
and though you pour yourself into that frame
and present it so proudly
this world could not accept your masterpieces
from the heart

So on that starry night
you gave to us and
you took away from us
The one thing we never acknowledged
your life

Geen categorie