“If I have any secret stash of poems, anywhere, it might be about love, not anger,” Mary Oliver once said in an interview. Finally, in her stunning new collection, Felicity, we can immerse ourselves in Oliver’s love poems. Here, great happiness abounds. Our most delicate chronicler of physical landscape, Oliver has described her work as loving the world. With Felicity she examines what it means to love another person. She opens our eyes again to the territory within our own hearts; to the wild and to the quiet. In these poems, she describes—with joy—the strangeness and wonder of human connection. As in Blue Horses, Dog Songs, and A Thousand Mornings, with Felicity Oliver honors love, life, and beauty.

Ik wist niet zo goed waar ik bij Mary Oliver moest beginnen dus ik heb maar willekeurig een van haar poëziebundels gekozen. Toen ik het boekje uit had kwam ik erachter dat felicity gepubliceerd is in 2015, best nog wel kort geleden dus. De achterkant had ik niet gelezen dus ik wist vooraf ook niet dat ik een gedichtenbundel met als hoofdthema liefde. Ik had me juist vooral ingesteld op heel veel gedichten over de natuur, zoals ik in losse gedichten van haar online heb gelezen.

Ik vind het moeilijk om helemaal te zeggen hoe ik het lezen van deze gedichten heb ervaren omdat er veel gedichten waren waar ik niks mee had. Echt helemaal niks. Maar de gedichten die me wél aanspreken uit deze bundel vind ik heel erg mooi.

Mary Oliver’s gedichten herinneren me ‘kleine’ dingen (die eigenlijk hele grote dingen zijn) meer te waarderen. Sinds ik haar gedichten heb gelezen heb ik het gevoel alsof ik meer geluk kan voelen in dingen waar ik eerst niet altijd bij stil stond. Bijvoorbeeld als ik aan het wandelen ben en de zon op mijn huid voel. En wanneer ik in haar gedicht ‘Moments’ onderstaande woorden lees voel ik me extra alive. Ik vind het bijzonder hoe poëzie op zo’n manier ervoor kan zorgen dat je bewuster en intenser geniet en leeft.

‘You heart is beating, isn’t it?
You are not in chains, are you?’

Haar gedichten ervaarde ik als zacht en lief. En vooral heel vrouwelijk. Ik ben me ervan bewust dat dit allemaal bij elkaar misschien verkeerd of stereotyperend kan overkomen en ik kan ook niet zo goed uitleggen waaróm het vrouwelijk voelde, maar met poëzie voel ik net als bij andere kunstvormen iets zonder dat ik vaak kan plaatsen waarom. Maar juist omdat ik haar stem zo vrouwelijk ervaarde, voelde ik me extra verbonden tot haar gedichten als vrouw en dat vond ik heel prettig.

Haar gedichten gaan niet per se allemaal over romantische liefde, maar ook bijvoorbeeld over liefde naar de natuur en hier en daar heeft ze ook liefde naar God als thema. Deze afwisseling vond ik heel fijn.

Een van mijn favorieten uit deze bundel wil ik graag met jullie delen:

I know someone

I know someone who kisses the way
a flower opens, but more rapidly.
Flowers are sweet. They have
short, beatific lives. They offer
much pleasure. There is
nothing in the world that can be said
against them.
Sad, isn’t it, that all they can kiss is the air.

Yes, yes! We are the lucky ones.

Geen categorie