We spreken bijna nooit uit wat we werkelijke denken. We houden onze gedachten voor ons of geven een veilig antwoord en omzeilen het probleem. Laten we het er maar niet over hebben. Waarom doen we dat? In deze bundel ga ik het omzeilen te lijf. Of het nu gaat om je haar of je hoofddeksel, je taal of je Nederlands, je adem of je tanden, je kleur, je houding, je kookkunsten, je familie, je verzwegen geschiedenis, je hartkloppingen, je stijl, je geloofsovertuiging, je seksuele geaardheid, je fobieën of je achtergrond. Laten we het er maar niet over hebben? Ik ga het er tóch maar over hebben.

Ik liep langs de poëziekasten in de bieb en toevallig viel mijn oog op dit boekje. Ik opende het op een willekeurige pagina en las meteen een gedicht waarin ik me heel erg in kon identificeren. Te veel herkenning, zo voelde het. Al in de bieb begon ik de rest van de gedichten te lezen en diezelfde dag had ik het boekje al uit. Ik heb normaal gesproken moeite met poëzie lezen in het Nederlands, omdat ik gedichten moeilijk kan voelen in het Nederlands. Poëzie lees ik altijd in het Engels. Ik was heel erg verrast hoe Akwasi het toch voor elkaar heeft gekregen zó te schrijven dat ik juist heel veel voelde. Het was voor mij ook weer een herinnering dat ik niet alle Nederlandse poëzie links moet laten liggen, maar me meer open te stellen voor nieuwe dingen.

Ik denk dat vooral mensen met een niet Nederlandse achtergrond zich zullen herkennen in zijn gedichten. Maar het mooie is dat hij zich niet alleen richt op gekleurde mensen. Hij schrijft ook over dingen die ons allemaal aangaan en los staan van onze achtergrond. Dingen die we allemaal meemaken in het dagelijks leven, maar waar we het allemaal niet over hebben. Deze gedichtenbundel is dus gericht naar álle mensen in Nederland en ik denk ook dat iedereen een stukje herkenning kan lezen. Deze verschillende onderwerpen wisselt hij een beetje af waardoor elk gedicht weer verfrissend leest.

Ik denk dat denk dat dit boekje heel interessant kan zijn voor Nederlandse mensen om op deze manier een kijkje te nemen in de wereld van niet-Nederlandse mensen in Nederland. Hoewel ik vaak merk dat Nederlandse mensen heel erg geïnteresseerd zijn in de buitenlandse mensen hier in Nederland, merk ik soms wel dat we vaak té gescheiden leven om überhaupt een gesprek met iemand aan te gaan van een andere cultuur. Ik kan me voorstellen dat de drempel soms groot kan zijn om zomaar iemand aan te spreken met een andere achtergrond als je verder helemaal geen band hebt met die persoon en je vriendengroep en familie alleen bestaan uit Nederlandse mensen. Het mooie aan deze gedichtenbundel vind ik dat je tóch op een toegankelijke manier kennis kan maken in de leefwereld van iemand met een niet-Nederlandse achtergrond.

In een aantal gedichten richt hij zich direct naar donkere personen. Eentje die ik in het bijzonder heel mooi vond is het gedicht ‘voor alle zwarte kinderen’. Deze ik echt prachtig en hartverwarmend. Het heeft een mooie en motiverende boodschap, maar nog steeds heel realistisch. Ik hoop dat zoveel mogelijk donkere en gekleurde kinderen dit gedicht zullen lezen.

Wat ik ook heel leuk vond is dat hij niet per se één stijl aanhoudt in zijn gedichten. Sommige gedichten zijn heel vloeiend en rijmend geschreven. In zijn gedicht ‘decemberblind’ las ik deze vers steeds opnieuw omdat het gewoon zo vloeiend klinkt en me tegelijkertijd heel direct raakt:

‘steeds als het november wordt
en straks december begint
knijp ik mijn ogen fijntjes dicht
en wordt ik decemberblind’

Andere gedichten zijn juist meer stroef maar daardoor wordt je ook weer heel erg geconfronteerd wat er staat zonder dat hij het mooier wil maken dan het is. Zijn keuze in dichtvorm past steeds precies bij het soort gedicht en de boodschap die hij wil overbrengen.

Hier en daar was er wel een gedichtje dat ik matig vond maar ik denk dat je dat altijd zal hebben. De meerderheid van zijn gedichten vond ik heel erg goed en ik ben heel benieuwd naar zijn tweede bundel die nog uit gaat komen ‘Grote gedachten uit een klein boekje’.

Geen categorie