Dictionary of midnight is een selectie van de poëzie van Abdulla Pashew, een van de meest invloedrijke Koerdische dichters die vandaag de dag leeft. Pashew is geboren in Hewlêr, zuid-Koerdistan waar ze het Soranî dialect spreken. Ik spreek geen Soranî  en daarom heb ik deze prachtige Engelse vertaling gelezen van Alana marie levinson-labrosse.

Ik hou heel erg van intense of extreme emoties in kunst. En waar ik nog meer van hou is dat je in het Koerdisch je jezelf zo kan uitdrukken zonder dat het overdreven klinkt. ‘Ik hou van jou’ zeggen we niet, dat is niet sterk genoeg. Ik offer mezelf op voor jou is een betere manier om te zeggen hoeveel je van iemand houdt. Ook in Koerdische muziek kan ik hier heel erg van genieten. In Pashew’s liefdesgedichten kom ik vaak zulke emoties tegen. Een voorbeeld hiervan is hoe hij steeds een contrast schetst tussen zijn beleving van het leven voordat hij liefheeft en nadat hij de persoon die liefheeft heeft ontmoet. Het volgende gedicht is hier een voorbeeld van:  

Coup d’état
Before I knew you,
I was self-centred, a child.
I thought
the wide sky was a tent
set up just for me,
the Earth was an island the floods left behind
to be inhabited by no one but me.

All of a sudden your love arrived
and devastated my citadel, its walls,
altered all colours
and upended all laws.
It turned the vast world into a cage
for my solitude.
It taught me to be content
with half the pillow.

Gedichten over de Koerdische onderdrukking en pijn snijden in mijn hart.  

The Unknown Soldier
When a delegate visits a foreign country
he brings a crown of flowers
for the grave of the unknown soldier.

If tomorrow
a delegate came to my country
and asked me,
‘Where is the grave of the unknown soldier?’

I would say:
‘Sir,
at the bank of each stream,
under the cupola of each mosque,
and the threshold of each house, each church, each cave,
under every mountain’s boulders,
under every garden’s branches.
In this country,
over any fist of earth,
under any shred of sky,
don’t be afraid, bow your head
and set down your crown of flowers.’

Liefdevolle en nostalgische gedichten over het thuisland komen veel terug, waardoor ik een vlaag van heimwee voel naar Koerdistan. Bergen en granaatappels komen vaak in deze gedichten voor. Ik denk  direct aan hoe wij in de winter ’s avonds vaak granaatappels eten met het gezin. Stuk voor stuk de zaadjes uit een granaatappel halen als een daad van liefde op zichzelf, voordat je het deelt met iemand die je dierbaar is.  

Ik heb enorm genoten van Dictionary of midnight en ik hoop dat door deze vertaling zoveel mogelijk niet-Koerdische mensen ook mogen kennismaken met de rijke poëzie van Abdulla Pashew. Deze blogpost wil ik graag afsluiten een van mijn lievelingsgedichten uit deze bundel Een prachtig gedicht over de fragiliteit van het leven:

The Carnation
In a garden
a carnation struck my fancy.
Offhanded,
I reached to pick it.
Suddenly,
I saw not the carnation on its stem,
but myself.
I trembled and thought:

Today I, too
sway just like this flower,
easy, confident, calm.
Who says death’s hand is not near my neck
as my hand is to this flower’s?

Geen categorie