Ik schaam me een beetje om dit te zeggen, maar ik kende Frida Kahlo nog niet. Ik was laatst in de bieb en had al mijn al gevonden toen mijn   oog viel op de bijzondere cover van het boek waar haar schilderij ‘Gedachten aan Diego’ op stond afgebeeld. Ik bladerde erdoorheen en meteen werd ik verliefd op haar prachtige schilderijen. In dit boet wordt haar leven beschreven samen met veel foto’s en schilderijen.

Ik heb nog nooit eerder zo’n kunstboek gelezen. Het was alsof ik in een museum was en ik met mijn lezende gedachten de museumgids was. Een unieke nieuwe ervaring voor mij in ieder geval. Het deed me denken aan kunstgeschiedenislessen van mijn kunstleraar van de middelbare school die ik altijd leuk vond.

Het boek begint bij haar geboorte en vertelt vanaf daar haar levensverhaal. De schrijfster vertelt dit aan de hand van schilderijen die horen bij de periodes die ze bespreekt. Het boek gaat niet alleen over haar kunst, maar ook over haar politieke betrokkenheid in Mexico, haar relatie met Diego en haar minnaars en minnaressen en haar mentale en fysieke lijden. De verandering in schilderstijl en onderwerpen door haar leven heen was dus extra boeiend omdat je precies leest wat er op dat moment in haar leven omging.

Haar schilderstijl vind ik prachtig. Bij de meeste schilderijen hoef je niet na te denken, je ziet en voelt het meteen. Het letterlijk schilderen wat er in haar om ging vind ik heel mooi. Ik zou geen lievelingsschilderij kunnen uitkiezen, ze zijn naar mijn mening stuk voor stuk erg mooi.

Ondanks haar psychische en lichamelijke ziekten bleef ze altijd door schilderen. Haar passie voor kunst bewonder ik heel erg. Maar niet alleen dat, haar sterke persoonlijkheid bewonder ik nog meer. Wat een sterke en bijzondere vrouw, echt iemand om naar op te kijken.

Ik kreeg veel medelijden met haar tijdens het lezen. Problemen in haar huwelijk, haar kinderverlamming, het busongeluk, de vele operaties aan haar rug, haar psychische lijden en ook nog eens het verdriet dat voortkwam uit het onvermogen een kind te krijgen. Ze had het zo ontzettend zwaar en ik had deze vrouw zoveel goeds gegund.

Nadat ik dit boek had gelezen wilde ik alleen meer, meer en meer over haar weten en zodoende kwam ik erachter dat ze een dagboek bijhield en ook veel brieven heeft geschreven in haar leven. Deze wil ik in de toekomst zeker gaan lezen.

Wie haar kunst al kent zal het misschien zijn opgevallen dat ze veel zelfportretten heeft geschilderd. Over deze zelfportretten:
‘De zelfportretten hielpen haar om zich een beeld van haar eigen persoonlijkheid te vormen en die in de kunst en in het leven te kunnen vernieuwen om zo een nieuwe identiteit te kunnen vinden. Dit verklaart ook waarom er maar betrekkelijk weinig verschil is tussen de zelfportretten. Met bijna steeds hetzelfde maskerachtige gezicht, waarin maar moeilijk uitdrukkingen van gevoelens en stemmingen zijn te herkennen, kijkt de kunstenares de toeschouwers aan.’

En wat ze er zelf over zegt:
‘Ik schilder mezelf omdat ik veel tijd alleen doorbreng en omdat ik het motief ben dat ik het beste ken’.

Wat ook fijn was is dat er achterin het boek een soort van korte tijdlijn is met alle belangrijke gebeurtenissen. Nadat ik het boek uithad heb ik de tijdlijn achterin nog een paar keer doorgenomen om de belangrijkste dingen te onthouden.

Geen categorie