(Deze blogpost is eerder verschenen op mijn oude blog, toen het een jaar bestond)

Vandaag bestaat mijn blog 1 jaar! Dus hier een blogpost over mijn blogervaring tot nu toe.

Al een tijdje wilde ik beginnen met bloggen over boeken. Elke keer als ik een goed boek had gelezen wilde ik erover praten, maar ik wilde ook niet steeds mijn vriendinnen en familie ermee lastig vallen. Bovendien vond ik het heel erg vervelend dat ik na een lange tijd soms totaal vergeten was wat ik nou van bepaalde boeken vond. Er bleef een sterk gevoel achter over het boek maar als je me zou vragen ‘waar ging het verhaal over?’ of ‘wat vond je er zo goed aan?’, zou ik die vraag dus absoluut niet kunnen beantwoorden. Met een blog zou ik mijn gedachten kunnen nalezen en dat vond ik een fijn idee.

Vanaf 2018 begon ik al met blogartikelen schrijven over boeken. (Ik weet trouwens nog steeds niet precies hoe ik het wil noemen, ik vind mijn blogpost echt niet recensiewaardig en een recensie is ook niet echt mijn bedoeling. Ik schrijf enkel wat ik er over kwijt wil. Boekbespreking komt dichterbij in de buurt). Dus elke keer als ik een boek uit had typte ik mijn gedachtes in een wordbestandje op mijn laptop. Ik begon dus voor mijn gevoel vanaf januari 2018 met ‘bloggen’, echter zonder blog nog. Ik stelde het uit om een site te maken want ik ben niet zo technisch en ik zag er best tegenop om zo’n site in elkaar te zetten.

Maar dat was niet de enige reden. Ik voelde me vooral ontzettend onzeker over het hele bloggen. Ik was het sowieso niet gewend om te schrijven over dingen dus ik voelde me bij de eerste besprekingen ontzettend ongemakkelijke terwijl ik zat te typen. Ik was niet tevreden over de inhoud van mijn boekbesprekingen en de manier waarop ik schreef. En wat als mensen die ik in het echt ken mijn blog zouden vinden? Om die reden wilde ik eerst zelfs anoniem gaan.

Dus stelde ik het nog langer uit en bovendien had ik het te druk met school. Toen de eindexamens eindelijk voorbij waren en ik lekker een lange vakantie had besloot ik dat ik de knoop moest doorhakken en gewoon een blog online moest gooien. Ik wilde doen wat ik LEUK vind zonder me teveel aan te trekken van mijn onzekerheid over het bloggen en wat anderen ervan zouden vinden.

Nu kan ik zeggen dat bloggen een van de beste en leukste dingen is die ik het afgelopen jaar ben gaan doen. Ik ben zo blij met mijn blog. Ik vind het leuk dat ik nu mijn gedachten ergens opschrijf. En juist omdat het online komt doe ik meer mijn best om er een lopend verhaaltje van te krijgen, in plaats van de losse aantekeningen die ik zonder blog zou schrijven. Ook haal ik veel meer uit de boeken die ik lees als ik er later nog eens over nadenk en typ wat ik denk. En ik heb nu ook niet meer het probleem van vergeten waar een boek over ging, ik kan het altijd lekker teruglezen. Ik ben nog steeds niet heel tevreden met de inhoud van mijn boekbesprekingen en ik heb het idee dat mijn zinnen vaak niet lekker lopen. Maar ik probeer dat vooral los te laten want ik geloof dat het langzaam beter wordt naarmate ik meer schrijf.

Ik volgde geen blogs voordat ik begon met mijn eigen blog. Ik googelde soms wel eens op blogs maar ik kwam helaas weinig tegen. Ik vind het heel leuk dat ik nu andere boekenbloggers heb gevonden die ik volg en waardoor ik weer nieuwe boeken ontdek. En bij sommige bloggers hebben een hele andere boekensmaak dan ik, maar toch is het dan leuk om te lezen wat voor boeken zij lezen en hoe zij dat ervaren. Als jullie trouwens nog leuke blogs kennen laat ze vooral achter in reacties!

Los van het hele bloggebeuren heb ik sinds mijn blog een geweldig leesjaar gehad. Ik had eindelijk na een paar jaar drukte de tijd en rust om weer écht te lezen. Ik kwam uit mijn leesdip en ontdekte een hele boel nieuwe boeken.
Japanse auteurs is wel dé ontdekking geweest. Ik ben Haruki Murakami heel dankbaar, want Norwegian Wood zorgde ervoor dat ik Japanse auteurs ontdekte. Ik had op internet veel gelezen over Norwegian Wood en besloot het boek met 0 verwachtingen te lezen en zoals je op mijn bespreking van het boek kan lezen vond ik dit boek dus absoluut GEWELDIG/prachtig/ontroerend/ennogveelmeer. Ik kan wel zeggen dat dit boek de meeste impact op me heeft gehad, ooit Hoe dramatisch dit ook klinkt, ik denk nog steeds regelmatig terug aan dit boek en op de meest random momenten komen er bepaalde stukjes uit het boek in mijn hoofd. Een maandje terug ongeveer heb ik het boek precies weer in dezelfde maand dat ik het voor het eerst las opnieuw gelezen en ik was er weer helemaal weg van.

Maar Japanse auteurs dus. Er ging echt een wereld voor me open. Wat ik nu ga zeggen is natuurlijk alleen op basis van het kleine aantal boeken dat ik heb gelezen van Japanse auteurs. Ik weet niet hoe ze het doen, maar de manier waarop ze de meest simpele dingen beschrijven op een manier dat het je heel erg blijft interesseren en, vooral, zo ontzettend raakt is iets wat ik geweldig vind. Ik kan boeken van Japanse auteurs niet vergelijken met andere boeken, ze hebben iets heel unieks. Ik merk wel dat ik nu een beetje dat ik langzaam klaar ben met deze fase en toe ben aan een nieuwe ‘ontdekking’ maar Japanse auteurs zullen altijd een speciaal plekje in mijn hart houden.

Sinds mijn blog heb ik ook poëzie ontdekt. Ergens vorig jaar had ik een gesprek met iemand die naast fictie veel poëzie las en het vreemd vond dat ik veel van lezen hield maar nooit poëzie heb opgepakt. Hij raadde me Rumi aan en zonder verder al te veel research te doen schafte ik een collectie van zijn gedichten aan begon ik met lezen. Nou, niet helemaal mijn ding en misschien komt er ooit een blogpost online, als ik ooit de bundel uit heb gelezen. En misschien voel zijn woorden wel ooit op een later moment.
Maar goed, door dat boekje kreeg ik wel interesse in poëzie en zoals je misschien op mijn blog hebt gelezen moest ik eerst even mijn smaak vinden en las ik vooral dingen die ik helemaal niks vond, maar ik heb nu eindelijk een beetje gevonden wat ik leuk vind. Op dit moment lees ik vooral Miguel Hernández, Cavafy, Fernando Pessoa en Mahmoud Darwish. Gedichten zijn nu een onderdeel van mijn leesleven geworden die ik me niet meer zonder kan voorstellen.

Door  dit tumblrblog dat ik ben gaan volgen heb ik heel veel schrijvers ontdekt die ik zelf nooit zou ontdekken. Deze jonge vrouw leest ook heel veel brieven en dagboeken en door haar heb ik hier ook interesse in gekregen. Vooral nu ik Frida Kahlo’s brieven heb gelezen kan ik niet wachten om meer brieven te lezen. De brieven van Franz Kafka staan hoog op mijn lijstje. Sowieso raad ik het aan om een kijke te nemen op haar blog, het staat vol met prachtige quotes uit boeken die ze heeft gelezen. Ze heeft een brede smaak en ik heb heel erg veel auteurs door haar ontdekt die ik anders nooit zou ontdekken.

Als ik er aan denk hoeveel mooie boeken er nog zijn die ik ga lezen, hoeveel mooie gedichten, ontroerende brieven en bijzondere dagboeken zijn krijg ik een zo’n gelukkig gevoel die ik niet goed kan omschrijven. Ik ben zo dankbaar voor het bestaan van boeken en het feit dat ik kan lezen en het allemaal open voor me ligt.

En ik hoop voor jullie dat jullie de allermooiste boeken mogen lezen! Bedankt voor het lezen van mijn blog en bedankt voor alle leuke reacties! Ik waardeer het heel erg.

Geen categorie