Vera Pavlova is een Russische schrijfster geboren in Moskou. Dit gedichtenbundel zijn de eerste gedichten vertaald in het Engels, door haar echtgenoot. Dit is de eerste keer dat ik kennis maak met haar gedichten.
Ik denk dat een van mijn favoriete dingen uit deze gedichtenbundel is dat Vera Pavlova’s schrijfstijl, voor mij in ieder geval, iets heel erg vrouwelijks heeft, waardoor ik als vrouw zijnde haar niet alleen begrijp, maar ook heel erg voel op een manier die ik niet goed kan uitdrukken in woorden. Door het vrouwelijke las het extra vertrouwd. Tegelijkertijd had haar stem iets heel nieuws, unieks, een frisse kijk die ik niet eerder heb gelezen.
Haar gedichten zijn heel intiem en persoonlijk. Ze kenmerken zich doordat ze over het algemeen heel erg kort zijn met simpel taalgebruik. Toch kan ze in een paar simpele zinnen een gevoel overbrengen. Het gebeurde heel vaak dat ik de eerste woorden of eerste zin van een gedicht las die op het eerste gezicht niet heel erg bijzonder waren, maar die me daarna toch heel erg verrasten.
De dichters die ik tot nu toe heb gelezen (behalve Fernando Pessoa) blijven bij één bepaalde schrijfstijl, hun eigen unieke schrijfstijl. Vera Pavlova heeft niet één schrijfstijl, maar meerdere. In sommige gedichten verandert ze heel erg van toon en manier van schrijven waardoor ik opeens ‘schrok’ van hoe ze van zacht en lief opeens naar hard en direct ging. Tijdens het lezen had ik een hele boel ‘wow’ momentjes.
Ik vond het heel leuk dat de gedichten veel diversiteit hadden: ze beperkte zich niet tot een bepaalde onderwerp of emotie.
Ik eindig deze blogpost met een van mijn persoonlijke favorieten uit de bundel:
‘A beast in winter,
a plant in spring,
an insect in summer,
a bird in autumn.
The rest of the time I am a woman.’
Dank aan vertaling door Steven Seymour
Ze leest 
Plaats een reactie